1 września 1950 roku Ministerstwo Przemysłu Spożywczego otworzyło w Gdańsku pierwszą szkołę chłodniczą w Polsce – Technikum Chłodnicze i Zasadniczą Szkołę Chłodniczą. Już w następnym roku szkolnym szkoła przeniosła się do Gdyni. Od 1963 roku mieści się w budynku przy ulicy Sambora 48. Blisko 50 lat szkoła kształci techników mechaników o specjalności urządzenia chłodnicze, przez kilka lat szkołę opuszczali również absolwenci o specjalności technologicznej. W ostatnich latach rozwinęły się nowe kierunki. W chwili obecnej w skład Zespołu Szkół Chłodniczych i Elektronicznych (nazwa od 01.09.2002 roku) wchodzą: Technikum Chłodnicze im. prof. M.T. Hubera, Technikum Elektroniczne nr 1 i VI Liceum Profilowane. Od września 1998 roku istnieje Szkoła Policealna kształcąca techników informatyków i techników BHP w systemie dziennym i zaocznym. Zajęcia odbywają się w dobrze wyposażonych pracowniach, gabinetach, warsztatach szkolnych.
Placówka nasza już od ponad 50-ciu lat jest kuźnią średniej kadry technicznej, głównie branży chłodniczej, elektronicznej, elektrycznej i informatycznej zaspakajając w pełni potrzeby miasta i makroregionu północnego oraz częściowo Polski. Przygotowuje ona specjalistów w zakresie montażu, eksploatacji i naprawy maszyn chłodniczych i klimatyzacyjnych: okrętowych i lądowych przemysłowych oraz eksploatacji i naprawy urządzeń chłodniczych stosowanych w handlu, gastronomii i gospodarstwie domowym. W Gdyni i Trójmieście absolwenci pracują: PBUCH – w placówkach terenowych znajdujących się w stoczniach remontowych i bazie kontenerowej, KLIMOR SA, VBW Clima, VTS Clima, na terenie stoczni produkcyjnych, zakładają firmy, studiują pełnią odpowiedzialne funkcje w branży.
W Zespole Szkół Chłodniczych i Elektronicznych działają warsztaty szkolne, biblioteka wspólna dla wszystkich szkół posiadająca ponad 20 tys. woluminów, bufet, gabinet lekarski i dentystyczny. Bazę lokalową zespołu szkół stanowi 2-piętrowy budynek główny, parterowy pawilon powiększający powierzchnię warsztatów szkolnych oraz zespół przyszkolnych boisk z płytami asfaltowymi. W budynku głównym znajdują się 22 pomieszczenia dydaktyczne, w tym gabinety przedmiotowe i pracownie specjalistyczne, pełnowymiarowa sala gimnastyczna i o podobnych wymiarach aula szkolna przystosowana do prowadzenia zajęć z wychowania fizycznego i sportu, warsztaty szkolne oraz szatnia w holu na parterze. Szkoła nie posiada własnego internatu, ale dla młodzieży pozamiejscowej dysponuje odpowiednią liczbą miejsc w bursie. Do obecnego stanu zorganizowania szkoły, do osiąganych wyników wiodła droga długa, najeżona wieloma trudnościami organizacyjnymi, programowymi, kadrowymi i bazowymi. Początek tej drogi ustalił Minister Przemysłu Rolnego i Spożywczego uruchamiając w 1950r. przy Państwowym Ośrodku Szkolenia Zawodowego w Gdańsku pierwsze w Polsce Technikum Chłodnicze i Zasadniczą Szkołę Chłodniczą, powołując na dyrektora p. Namińskiego. Należy podkreślić wielką dalekowzroczność tej decyzji, zważywszy iż w owym czasie niewielu ludzi wiedziało co to jest chłodzenie i zamrażanie żywności, oraz czy jest konieczne i celowe stosowanie tych metod konserwacji. Choć w Gdyni istniała największa nad Bałtykiem chłodnia składowa zbudowana w 1936r.
Nasza szkoła w 1969r.
Należało pokonywać opory w mentalności ludzi tak dorosłych jak i młodzieży, trudności lokalowe, programowe, kadrowe. Nie było na czym się wzorować, brakowało tradycji. Mimo tych trudności szkoła rozpoczęła tworzyć swoją własną historię. Po roku pracy przeniesiono szkołę do Gdyni, gdzie w dzielnicy Grabówek przy ul. Komuny Paryskiej 19 (dzisiejsza ul. Gen. Orlicz – Dreszera) uzyskała mały, stary i poniszczony budynek po dawnej Szkole Podstawowej nr 5. Tu też zlokalizowano internat. Kierownictwo szkoły przejął Pan Brunon Wolff.
Brunon Wolff (dyrektor w latach 1951-52)
Po roku nastąpiły dalsze zmiany. W tym budynku pozostaje internat, a szkoła zostaje przeniesiona do obiektu Zasadniczej Szkoły Zawodowej nr 1 przy ul. Czerwonych Kosynierów 79, zajmując tam drugie piętro. Zmienia się też podporządkowanie resortowe i kierownictwo szkoły. Szkołę przejmuje Ministerstwo Handlu Wewnętrznego, a dyrektorem zostaje inż. Zdzisław Rutkowski.
inż. Zdzisław Rutkowski (dyrektor w latach 1952-54)
Po dwóch latach znowu zmiana podporządkowania resortowego i kierownictwa. Szkołę przejmuje na kolejne dwa lata Ministerstwo Przemysłu Mięsnego i Mleczarskiego, a jej kierownictwo obejmuje p. Józef Basandowski.
Józef Basandowski (dyrektor w latach 1954-58)
W roku 1956 szkoła zmienia podporządkowanie ponownie na Ministerstwo Przem. Spożywczego i Skupu, by po roku przejść pod Zarząd Centralnego Urzędu Szkolenia Zawodowego. Tu też, u tego opiekuna rodzi się pomysł likwidacji szkoły, jako zbędnego w kraju kierunku kształcenia. Na szczęście, przed likwidacją szkoły chroni likwidacja samego CUSZ-u i przejęcie szkół już na stałe do resortu oświaty. Dzieje się to w roku 1958, a kolejnym dyrektorem szkoły zostaje inż. Witold Jastrzębski.
inż. Witold Jastrzębski (dyrektor w latach 1958-73)
Dowodem uznania 10-letniej działalności Technikum Chłodniczego była decyzja Ministerstwa Oświaty nadania szkole w czerwcu 1961r. patrona prof. Maksymiliana Tytusa Hubera oraz wręczenie sztandaru ufundowanego przez Komitet Rodzicielski. W roku 1962 następuje kolejna, ale już ostatnia przeprowadzka do obecnego obiektu zwolnionego przez III Liceum Ogólnokształcące do tzw. Szkoły Pomnik PRL. Szkoła uzyskuje właściwe warunki do swego rozwoju. We wrześniu 1972r. otwarte zostaje Liceum Zawodowe nr 2. W tym też roku powołano Zespół Szkół Zawodowych nr.2, przemianowany w 1975r. na Zespół Szkół Chłodniczych. Od września 1973r., kierownictwo szkoły przejmuje jej były wieloletni nauczyciel inż. Jerzy Budacki, który z końcem 1974r. powraca do pracy w Kuratorium Oświaty i Wychowania w Gdańsku na stanowisko st. wizytatora.
inż. Jerzy Budacki (dyrektor w latach 1973-74)
W styczniu 1975r. obowiązki dyrektora przejmuje nauczyciel tej szkoły od 1959r. przez ostatnie pięć lat, wicedyrektor inż. Henryk Leszczyński, pełniąc je do września 1985r. tj. do czasu przejścia na emeryturę.
mgr inż. Henryk Leszczyński (dyrektor w latach 1975-85)
We wrześniu 1980r. rozpoczęła działalność w ramach obecnego zespołu szkół Zasadnicza Szkoła Zawodowa Przyzakładowa Zakładów Radiowych RADMOR w Gdyni. Od września 1986r. zespołem szkół kieruje wieloletni kierownik warsztatów szkolnych, absolwent tutejszego Technikum dla Pracujących inż. Wojciech Repeta.
inż. Wojciech Repeta (dyrektor w latach 1985-91)
Po przejściu na emeryturę Pana Dyrektora Repety w 1991 r. dyrektorską pałeczkę przejmuje dr inż. Jędrzej Napierkowski dotychczasowy kierownik pracowni chłodniczej. Za jego rządów, w związku z dokonującymi się przemianami gospodarczymi powstają dwa nowe dzienne technika: elektroniczne i elektryczne. Zapoczątkowany zostaje proces przekształcania szkoły do nowych rozwiązań gospodarczych.
dr inż. Jędrzej Napierkowski (dyrektor w latach 1991-98)
W 1998 r. po przejściu Pana Dyrektora Napierkowskiego po wygranym konkursie dyrektorem zostaje mgr inż. Marian Deręgowski. Kontynuuje proces modernizacji szkoły w kierunku kształcenia w zawodach wysokiej technologii.
mgr inż. Marian Deręgowski (dyrektor od 1998-2021)
Powstają szkoły policealne w zawodach: technik informatyk i technik BHP. Szkoła zostaje skomputeryzowana. Powstaje druga i trzecia pracownia komputerowa, księgowość, administracja, sekretariat, biblioteka obsługiwana jest przy pomocy komputerów. Komputery pojawiają się w pracowniach. wszystkie zostają podłączone do szybkiego stałego łącza internetowego. W styczniu 2002 r. rusza pionierska inicjatywa Dyrekcji – Lokalna Akademia Informatyczna CISCO.
Szerokim frontem idą stopniowo remonty: nowa nawierzchnia boisk szkolnych, remont i malowanie górnej sali gimnastycznej, kapitalny remont auli. Warsztat obróbki mechanicznej przeniesiono do ślusarni nr 1, natomiast w miejsce warsztatu obróbki mechanicznej przeniesiono szatnie łącząc komunikacyjnie warsztaty szkolne z resztą szkoły. Przeprowadzono remonty kapitalne pracowni elektrycznej i elektronicznej w salach 11 i 10. Po remontach zmieniono profl warsztatów szkolnych tworząc nowe pracownie: urządzeń techniki komputerowej, pracownie elektryczną, sterowników programowalnych i pracownie elektroniczną. Sukcesywnie wymieniane są okna na plastikowe. Powstały kolejne pracownie komputrowe czwarte i piąte i centra multimedialne w bibliotece szkolnej. W 2008 roku przeprowadzony został remont kapitalny dachu po 58 latach i wymieniono kolejne okna i główne drzwi wejściowe.
We wrześniu 2000 r. do chlubnej historii szkoły przechodzą bardzo udane, z rozmachem i perfekcyjnie zorganizowane obchody 50 – lecia szkoły, połączone ze zjazdem i balem absolwentów. Na osiągnięte wyniki nauczania i wychowania, na wysoką pozycję szkoły w środowisku nie tylko Trójmiejskim, ale i w Polsce, złożyła się 58-letnia aktywna i wielce ofiarna praca zawodowa i działalność społeczna wielu oddanych młodzieży pedagogów i pracowników administracyjno-obsługowych oraz samej młodzieży.
Mimo ciągłych zmian osobowych poziom kadry pedagogicznej utrzymywał się zawsze na wysokim poziomie zawodowym i społecznym. W zdecydowanej większości przypadków, ludzie odchodząc ze szkoły pozostawiali w niej znaczącą część swego życia zawodowego, wpisywali swój życiorys do historii szkoły, a tym samym i historii miasta. Do grona osób, których wieloletnia i ofiarna praca złożyła się na obecny stan szkoły należą przede wszystkim Ci, którzy po wielu latach przepracowanych w tej szkole przeszli na emeryturę lub rentę.
Należą do nich :
Wicedyrektorzy :
W.Kosztyn, S.Rzeszuto, D.Seweryn, A.Słowińska, Ł. Banaszek, B.Wielgus
Nauczyciele :
M. Buława, J. Fijał, A. Herman, S. Jabłoński, J. Jastrzębski, A. Kasprzycki, B. Kilanowski, K. Kuklicki, W. Kuś, W. Madey, J. Mikoś, T. Morzuch, J. Nakielski, Z. Paczkowska, J. Parysek, T. Speyer, J. Strzałkowska, F. Urbaniak, A. Zielińska, D. Dalka
Pracownicy Adm. i Obsługi :
P. Jesiołowska, A. Krupa, I. Michalska, J. Piesik, Cz. Starzecka, H. Wieczorek, J. Jerzewska, M. Jakubas, G.Dobrzyńska
Zmieniony (01.09.2021)
